Gwenda Jacobs kreeg de afgelopen jaren flink wat tegenslagen te verwerken. Het begon in 2019, toen ze veel afviel en verschillende klachten kreeg. Ze bleek suikerziekte te hebben, om precies te zijn diabetes type 1. “Mijn leven veranderde compleet”, vertelde Gwenda. “Ik moest ineens minimaal 4 keer per dag insuline spuiten en nadenken bij alles wat ik deed en at. In dit traject en bij de behandeling werd ik begeleid door de diabetesverpleegkundige en door internist Lonneke Stikkelbroeck. Dat was heel prettig; ze legde dingen helder uit en we hadden meteen een fijn contact.”
Voorbeeldpatiënt
Lonneke Stikkelbroeck deelt die mening. Volgens haar is Gwenda een ‘voorbeeldpatiënt’. “Zij is heel serieus met de diabetes bezig, doet alles om haar bloedsuikerwaarden goed te houden.”
Internist Stikkelbroeck en Gwenda overlegden ook intensief over de behandeling en de mogelijkheden die er waren. “In het begin mat ik zelf mijn bloedsuikerwaarden met een vingerprik. Ook moest ik zelf spuiten om insuline toe te dienen”, vertelt Gwenda. “Inmiddels heb ik een sensor die automatisch mijn bloedsuikerwaarden meet en dit ‘doorgeeft’ aan de pomp. Die bepaalt dan hoeveel insuline ik moet krijgen.”
Onverklaarbare spierpijn
Het échte grote beslismoment kwam volgens Gwenda en internist Stikkelbroeck in de zomer van 2022. Toen werd bij Gwenda de ziekte van Graves vastgesteld. Dit is een auto-immuunziekte die vaker voorkomt bij diabetespatiënten. “De schildklier werkt in dit geval te snel”, vertelt internist Stikkelbroeck. “De ziekte kwam bij Gwenda aan het licht door bloedonderzoek dat werd gedaan omdat ze onverklaarbare spierpijn in haar benen had.”
Niet alleen de ziekte was een grote tegenvaller voor Gwenda. Vooral het feit dat deze lastig te combineren was met een zwangerschap kwam hard binnen. “Mijn man Rob en ik wilden heel graag een kindje. Maar met de medicijnen die je moet innemen bij de ziekte van Graves mag je niet zwanger worden. Dat kan schadelijk zijn voor het kindje”, vertelt ze.
Keuze vanuit het hart
Op een snikhete zomerdag in 2022 werden Gwenda en haar man door Lonneke Stikkelbroeck bijgepraat over de behandelmogelijkheden. “Ik heb ruim de tijd genomen om de verschillende behandelingen toe te lichten”, vertelt internist Stikkelbroeck. “De eerste mogelijkheid was medicijnen. Maar dan zou het zeker een jaar duren voordat de ziekte onder controle was en Gwenda zwanger zou mogen worden. Daarbij was niet zeker of de ziekte helemaal weg zou gaan. Optie 2 was om capsules met radioactief jodium toe te dienen. Dan mag je 6 maanden niet zwanger worden. Ook weet je niet zeker of de ziekte verdwijnt. De derde behandelmogelijkheid was een operatie, waarbij de schildklier wordt verwijderd. Dat is de snelste behandeling, maar ook erg ingrijpend.”
Voor Gwenda was meteen in dit gesprek al duidelijk welke behandeling het moest worden: ze koos ervoor haar schildklier te verwijderen. “Mijn kinderwens was heel groot, ik wilde gewoon niet langer wachten. Zeker ook omdat een zwangerschap niet vanzelfsprekend is. Zwanger worden moet je ook gegeven zijn. De operatie zou het snelste resultaat opleveren en zou bovendien mijn diabetes in een rustiger vaarwater brengen. De ziekte van Graves zorgde er namelijk voor dat mijn glucosewaarden bleven schommelen. Maar dat ik zo snel de knoop doorhakte, kwam ook door de goede uitleg van de internist. Anders had ik het waarschijnlijk niet aangedurfd.”
Lonneke Stikkelbroeck geeft aan dat Gwenda’s keuze echt uit het hart kwam. “Dat merkte je aan alles. Het was een weloverwogen keuze, Gwenda wilde doorpakken. En ik ben zelf ook moeder, dus begreep haar keuze. Als internist vind ik het van groot belang dat patiënten zelf aan het roer staan, eigen keuzes maken als dat kan. Dan staan ze ook echt achter hun behandeling.
Complicaties
Daarmee is het verhaal van Gwenda nog niet ten einde. Op 8 november 2022 werd haar schildklier verwijderd. De operatie zelf ging goed, maar na afloop traden complicaties op: haar bijschildklieren werkten te traag. Hierdoor had Gwenda te weinig calcium in haar bloed, wat vervelende tintelingen veroorzaakte. Ze moest daarom 3 weken in het ziekenhuis blijven. “Een trage bijschildklierwerking is een bekende complicatie bij een operatieve verwijdering van de schildklier”, zegt Lonneke Stikkelbroeck. “Maar het komt niet heel vaak voor. Gwenda had dus echt veel pech.”
Geboorte van zoon Thieme
In de periode daarna hadden de internist en Gwenda veel contact om het calciumgehalte en het gehalte vitamine D (dat daarmee samenhangt) op het juiste niveau te krijgen. En te houden! Op 20 maart van dit jaar werd Gwenda moeder van zoon Thieme. “Tijdens de zwangerschap moesten de dosis calcium, de insuline en de schildkliermedicatie flink worden opgehoogd. Nu het kindje er is, proberen we weer een goede balans te vinden”, legt Lonneke Stikkelbroeck uit.
Gwenda is in de wolken met haar zoon. “Dit is waar ik het allemaal voor heb gedaan. Het waren moeilijke tijden, maar het was het meer dan waard.”
3 goede vragen aan uw zorgverlener
Welk onderzoek of welke behandeling het beste bij u past, hangt van verschillende dingen af. Bijvoorbeeld van risico’s, bijwerkingen, uw leefstijl, uw beroep en uw wensen. Als patiënt beslist u samen met uw zorgverlener wat het beste bij u past. Vragen stellen helpt hierbij.
Heeft u binnenkort een afspraak in het ziekenhuis? Stel deze vragen:
- Wat zijn mijn mogelijkheden?
- Wat zijn de voordelen en nadelen van die mogelijkheden?
- Wat betekent dat in mijn situatie?
Meer weten? Kijk op: www.3goedevragen.nl.
