In juni werd het nieuwe dialysecentrum van VieCuri Venlo in gebruik genomen. In het nieuwe centrum heerst een huiselijke sfeer en er is meer ruimte dan voorheen. In de nieuwbouw zijn 24 dialyseplaatsen gecreëerd. Met de elf dialyseplekken in Venray erbij kan VieCuri zeventig patiënten per dag behandelen.
‘Ook niet dialyseren is een optie’
Bij de dialyseafdeling komen ook patiënten die nu nog niet dialyseren, maar in de nabije toekomst dialysebehoeftig kunnen worden. Esther Hermans is sinds 2005 dialyseverpleegkundige en geeft sinds zeven jaar voorlichting en begeleiding aan deze pre-dialyse patiënten. “Iemand komt bij ons voor een intakegesprek als behandeling in de toekomst nodig is. We geven dan informatie over de mogelijkheden. Patiënten maken met hulp van ons zelf de keuze voor een behandeling die bij hun past. Natuurlijk geeft de arts aan wat wel of niet mogelijk is om medische of andere redenen. Maar is er een keuze, dan is het wel fijn dat de patiënt die keuze zelf kan maken. Mensen vragen mij wel eens; ‘wat denk je dat het beste bij mij past?’. Ik probeer dan vanuit de patiënt naar de situatie te kijken. Als ik bijvoorbeeld merk dat iemand het lastig vindt om een bepaalde discipline op te brengen, zou buikdialyse thuis wel eens lastig kunnen worden. Ik kijk dus niet alleen naar de medische feiten, maar ook naar de thuis- en werksituatie en het karakter van de patiënt.” Daarbij is de optie om niet te starten met dialyse ook een keuze, geeft Esther aan. “Vroeger lag de nadruk vooral op behandelen, terwijl we nu duidelijker aangeven dat niet dialyseren ook een optie is. Uiteraard leggen we heel duidelijk uit wat dat betekent en hoe we de laatste levensfase zo aangenaam mogelijk kunnen maken.” Esther vindt het vooral fijn dat ze zoveel voor mensen kan betekenen in haar werk. “Als iemand bij de pre-dialyse komt, is dat voor die persoon heel spannend. Veel mensen weten niet wat er op hun afkomt; ik vind het fijn ze te kunnen geruststellen en helpen.”
Actieve rol patiënt
Dialyse-verpleegkundige Loes Jacobs koos net als Esther voor dit vakgebied vanwege de mix tussen een stukje techniek en het intensieve contact met de patiënten. “We zien dialyse patiënten drie keer per week waardoor je een goede relatie met elkaar kunt opbouwen. Omdat wij de patiënt door en door kennen, hebben wij vaak aan een half woord genoeg. Als er iets speelt wat de patiënt zelf lastig vindt om onder woorden te brengen, seinen wij de arts in. De behandeling en zorg gebeurt altijd in samenspraak met de patiënt.
Loes heeft soms ook gesprekken die gaan over de laatste levensfase. “Sommige patiënten hikken tegen de vraag aan hoe lang ze nog door willen of kunnen gaan met de dialyse. Ook daar voeren we eerlijke gesprekken over. Eventueel betrekken we daar een maatschappelijk werker bij.” Loes maakt ook tijd om patiënten die dat willen, meer regie in handen te geven. Ze heeft als (extra) aandachtspunt de zelfzorg van deze patiënten. “Sommige mensen staan ervoor open om een actieve rol in hun dialyse in te nemen. Wij kunnen ze leren om zelf aan te prikken of de machine op te bouwen. Daar haal ik veel voldoening uit. Vooral omdat de patiënten op die manier meer betrokken zijn bij hun eigen behandeling.”
