Toen Annie in 2007 langere tijd flink hoestte, stuurde de huisarts haar door naar de longspecialist. Die verwees haar naar de cardioloog. “Mijn eerste reactie was: ‘Wat moet ik daar doen?’.” Annie bleek een vergroot hart te hebben waardoor de hartkleppen niet meer goed sloten. “Tijdens een later onderzoek werd verteld dat ik een beschadigde hartspier heb en kreeg ik de diagnose hartfalen.” Annie slikt medicijnen, heeft een interne defibrillator (ICD) gekregen en volgt de richtlijnen van de cardioloog door zoutarm te eten.
‘Ik wil er niet aan toegeven’
Omdat Annie steeds sneller moe en benauwd is, moet ze in de loop der jaren steeds meer laten schieten. “Zo hielp ik jarenlang bij de Passiespelen met het opzetten van pruiken, het omkleden en grimeren. Dat vond ik verschrikkelijk leuk. Maar ik moest vorig jaar stoppen omdat het me teveel energie kost.” Annie is laatst naar een appartement verhuisd omdat ze niet meer goed trappen kan lopen. “Ik wil er eigenlijk niet aan toegeven, maar merk dat ik achteruit ga Boodschappen halen of het huishouden doen wordt steeds lastiger. Ik moet goed naar mijn lichaam luisteren. Na het stofzuigen moet ik echt even rusten. Ik denk wel eens: ‘hoe moet dat straks verder?’. Gelukkig heb ik een heel fijne familie, de kinderen doen alles voor mij. En mijn vriendinnen zijn een enorme steun.” Ook is Annie tevreden over de begeleiding van de cardioloog. “Je wordt onzeker over je eigen lichaam, want het doet niet meer wat het moet doen. Gelukkig heb ik een geweldige cardioloog, dokter Eurlings, bij wie ik mij veilig voel. Ik kan alles aan hem vragen.”
‘Positief denken gaat me goed af’
Het motto van Annie? Het gaat niet om wat je ervaart in het leven, maar hoe je ermee omgaat. “Positief denken gaat me goed af. Als ik merk dat iets niet meer gaat, probeer ik wat anders. Zo moest ik vanwege het tempo afhaken bij mijn wandelgroep. Nu doe ik een paar keer per week circuittraining in groepsverband en daarna drinken we samen koffie. Wat heb ik eraan om op de bank te zitten kniezen? Niets. Ik blijf graag in beweging.”
Wat is hartfalen?
Bij hartfalen doet het hart het niet goed genoeg omdat het óf niet hard genoeg knijpt óf omdat het verstijft. Maar liefst een kwart miljoen Nederlanders heeft hartfalen. Cardioloog Luc Eurlings: “85 procent daarvan is ouder dan 65 jaar. Maar je kunt ook op veel jongere leeftijd hartfalen krijgen. Mensen zijn sneller moe, benauwd, hebben minder eetlust, vallen af en houden vocht vast. Omdat deze klachten bij meer aandoeningen passen, is de diagnose lastig te stellen. En omdat het ziektebeeld onbekend is en je aan de buitenkant niet ziet dat iemand hartfalen heeft, leidt het vaak tot onbegrip bij de omgeving.” Hartfalen is een ernstige aandoening die helaas vaak niet te genezen is. “Ondanks dat de behandeling de laatste jaren is verbeterd, hebben mensen met hartfalen een lagere levensverwachting. Ze blijven de rest van hun leven beperkingen ervaren.”
